Mayke haar eerste weekje op school!

Maandagmorgen, weekend is voorbij, nu gaat het allemaal echt beginnen. Eindelijk mijn project zien, de school waar ik de komende 5 maanden hoop veel te kunnen doen. Ik vind het wel spannend hoor, het is toch moeilijk inschatten hoe het allemaal gaat lopen. Misschien weten ze wel helemaal niet dat we komen…
Gelukkig ontvangt de directeur ons (ik ga samen met een andere vrijwilliger, Rik, naar die school) hartelijk. Héél toevallig liep hij even rond bij de school. Het is een aardige man die naast de school woont. Gelijk worden de stoelen voor ons klaargezet, het is 8 uur maar op het hele schoolplein kan ik slechts één leerkracht ontdekken. Hoe laat zullen ze gaan beginnen?

Ik zit rustig op mijn stoeltje om alles te observeren. Het is een klein schooltje met 6 klaslokalen, waar zoals ik later begrijp 8 klassen in zitten. De kinderen zijn het schoolplein (open vlakte van zand) en de klassen druk aan het schoonmaken met bosje riet wat een bezem moet voorstellen. Alles wordt bij elkaar geveegd en dan hup het hoopje wordt opgepakt en naast het plein op de grond gedumpt. Ja als het schoolplein maar schoon is…?!!! Dan zijn we toch heel milieubewust bezig!

Om half 9 begint dan echt het assemble. Nog steeds heb ik maar twee leraren gespot, zal dit altijd zo gaan? De schooldag wordt geopend met een lied. Uit volle borst zingen alle kinderen mee en echt volgens mij heeft de helft van de kinderen geen flauw idee wat ze eigenlijk zingen, want zo goed is de beheersing van de Engelse taal niet. Aan het eind marcheren ze per groep richting de klassen, en dan… geen leerkracht, geen werk en ook zeker geen boeken. Ach daar hebben we toch een goede oplossing voor. Totdat de leerkrachten komen, zijn er een aantal oudere jongens van de school die de touwtje in handen nemen. Met een stokje lopen ze bij de klas naar binnen om iedereen die niet gehoorzaamt een tikje te verkopen. Het is niet hard maar toch het principe alleen al.
9 uur, er komt weer een juffrouw aanstrompelen. Zo zij heeft er ook zin in. De directeur lijdt ons door de klassen, wat een chaos zeg. Bij de kindergarden (groep 1 en 2) zitten sommige gewoon met 5 op een bankje. In andere klassen vallen de schoolbankjes van ellende uit elkaar of mist er gewoon een rugleuning. Per 3 kinderen zie je 1 boek liggen en ook veel schriften vallen meer uit elkaar dan dat ze er daadwerkelijk nog wat mee kunnen. Ook de uniformen zullen er in de eerste week wel beter uitgezien hebben met al die scheuren en gaten. Op elke hoek van straat staat wel een naaivrouw, maar ze zullen hier de prioriteiten wel anders leggen. Een mobiele telefoon en een tv ja daar kun je echt niet zonder…
10 uur, sjok sjok, daar is er weer één. Als ik al naar haar kijk, wordt ik al moe. Hebben ze dan zo weinig verantwoordelijkheidsgevoel?

Rooster, ja die hebben we wel, maandagmorgen half 8 tot half 9 hebben de lagere klassen gym. Eh…maar dat ligt een beetje anders. Moeilijk, moeilijk, kinderen kunnen niet op tijd op school komen dus daar komt het eigenlijk nooit van. En de pauze van 10 uur tot half 11, ja dat is ook eigenlijk wat langer, want de kinderen moeten wel even de tijd hebben om wat te eten.
Dus zoals je merkt in de praktijk werkt het allemaal wat anders. De pauze is bijvoorbeeld meestal pas om kwart voor elf afgelopen als het niet 11 uur is.

Donderdagochtend; vanaf vandaag ga ik klassen beter observeren. Tenminste dat was de bedoeling. Natuurlijk, in de klassen waar ik ga werken, is geen docent te bekennen. Ik trek mijn stoute schoenen aan en loop een klas binnen. De kinderen gaan gelijk staan “Goodmorning teacher, how are you” “Eh…I’m fine and you? In koor roepen de kinderen “I’m fine, thank you”. En dan, ja de kinderen gaan echt alleen maar zitten op commando. Moet ik nu echt dat bevel geven??!! Ik doe het maar op de nette manier “Sit down, please”. Nu er toch niemand is, kan ik mezelf wel even voorstellen en vertellen wat ik ga doen. De kinderen zijn heel stil en luisteren aandachtig. Dan komt de directeur een kijkje nemen. “Heb je de rekenboeken al?” Wat bedoelt hij, moet ik nu echt even de rekenles geven?! Voordat ik de kans krijg om het te vragen, rennen de kinderen al om de boeken op te halen en is hij met de noorderzon vertrokken. Geen uitweg meer, dus maar gevraagd aan de kinderen waar ze precies waren, zover het kon en ze mij begrepen. Daar schrijf ik mijn eerste letters op het bord, zo dat is wel wat anders dan in Nederland. Krijg bijna geen letter op dit bord zichtbaar…
En echt om half 10 kwam de eerste juf (assistent) aan lopen en de topper van deze week de teacher van deze klas was er om 11 uur!!!!

Vrijdag had ik een ontzettend zware dag. Voor het eerst een kijkje nemen in het klaslokaal van P1 en P2 (groep 3 en 4 ongeveer). Wéér geen leerkracht…hoe kun je de leerlingen nou wat aanleren als jezelf altijd maar komt wanneer je zin hebt. Wat ik vandaag allemaal zag was ongelofelijk. Achterin de klas zat ik op een hout schoolbankje en wilde af en toe echt mijn hoofd wegdraaien. De leerkracht moet de angst in mijn ogen hebben gezien. Kinderen die gewoon een flinke mep met de stok of zweep kregen en waarom??? Niet luisteren, teveel praten of nog erger als je het verkeerde antwoord geeft. Nu snap ik waarom ze de blanke mensen zo hoopvol aankijken en hun schrift graag door mij laten nakijken. “Kom eens even bij me, dan leg ik je het uit’. Samen met het kind los ik de som 6+8 op. Met behulp van flessendopjes weten ze eigenlijk heel veel… Een aai over de bol, een dikke duim en een hele mooie krul in het schrift. Vol trots wordt het schrift geshowd aan de andere kinderen en met stralende ogen gaat het kind in zijn bankje zitten.

Vanaf volgende week ga ik starten met mijn eigen activiteiten. Ik zal kleine groepjes van ongeveer 6 kinderen uit de klassen P1,P2 en P3 (groep 3 t/m 5) nemen om deze extra te helpen bij rekenen en engels. Daarnaast ga ik ze ook elke week gymles geven:), want ja er staat wel P.E. (physical education) op het rooster, maar volgens mij bedoelen ze daar gewoon klassen schoonmaken mee.
Of het wat wordt geen idee, als ik ze vraag wat hun naam is, dan kijken ze me al vragend aan. Ach al kan ik deze kinderen alleen al wat extra aandacht geven. Een knuffel, een aai over de bol of gewoon heel veel plezier in de bijlessen. Desnoods doe ik spelletjes en knutseldingetjes. Met handen en voeten kom je vast heel ver…

Verder gaat hier alles zijn gangetje. De dagen vliegen voorbij zonder dat je eigenlijk wat doet. Maar met dit weer kan dat haast ook niet anders (het begint echt warmer te worden). Onze pot begint al aardig te wennen en je moet je bezoekjes rondom je stoelgang gewoon een beetje plannen. Een goede w.c. bij het internetcafé is bijvoorbeeld altijd handig.
Het gastgezin is nog een beetje wisselend. Ze zijn niet allemaal even geïnteresseerd en belangstellend. Ik wil altijd graag mijn verhaal kwijt kunnen, maar gelukkig is Hendrik er dan wel. Wel hebben we een ontzettend leuke jonge achterbuurvrouw, vanochtend heb ik gezellig samen met haar gewassen. Ja want dat is een karweitje wat ik nog niet helemaal onder de knie heb. Witte was krijgt zij echt nog witter dan wit.
Hoest bij jullie? Kunnen jullie alweer op de schaats staan? Gelukkig hebben wij dat ook nog even uitgeprobeerd voordat we weggingen, dus dan is het nu minder erg.
Allemaal de groetjes van Hendrik , hij zal de volgende keer over zijn project vertellen.

Veel liefs vanuit Tamale,
Mayke