Hendrik zijn eerste belevenissen op het werk

De dag na onze introductie 3-daagse hier in Tamale moest er dan ook echt gewerkt worden… althans dat was de bedoeling. Vol goede moed en na zo’n half uur fietsen (inclusief verkeerd fietsen) stond ik samen met Karin (andere vrijwilliger die ook net begonnen is) om kwart voor 9 voor de deur van het gebouwtje waarin een aantal gehandicapten les krijgen. Helaas… een dichte deur… nou wisten we al dat ze hier niet zo met tijd werken dus besloten we maar te gaan wachten. Zo rond half 10 kwam Al hassan, de “baas” van het project, met de sleutels in zijn hand aangereden op zijn scooter. Na een korte introductie in gebrekkig engels bleek dat hij ons morgen pas verwachtte en dat er eerst moest worden schoongemaakt. Wel mochten we even in het stoffige gebouwtje kijken maar toen we aanboden om te gaan helpen met de schoonmaak werd er hard gelachen dus probeerden we het de volgende dag nog maar eens.

De tweede dag waren wij weer stipt op tijd en tot onze grote verbazing stond Al hassan al voor de deur. Rond half 10 kwamen de meeste vrouwen aangefietst op hun speciale handfietsen en kon er worden begonnen… maarja waarmee.. Het rooster van de vorige vrijwilligers gaf aan dat er Engelse les werd gegeven op dinsdag dus maar even kijken hoever ze in het boek waren. Uuuh welk boek…? er lagen zo’n 6 verschillende boeken en ook de leerlingen zelf wisten niet welk boek ze de vorige keer gebruikt hadden… uuh… nou dan maar eens beginnen om te kijken hoe ver ze zijn. Al snel blijkt dat er 2 groepjes zijn.. de “beginners” en de “gevorderden”. En ja daar sta je dan.. zonder enige onderwijs ervaring met je goeie gedrag aan de andere kant van de wereld voor een groep leerlingen van zo tussen de 25 en de 45. Wat willen jullie graag leren is dan 1 van de vragen die je stelt waarop je als antwoord krijgt: ooh dat maakt niet uit… alles wat jullie ons willen leren is goed! Oke dan en dus besluiten we maar even om te kijken hoe de kennis van het alfabet en de dagen van de week is.

Er is ons ook verteld dat er een leraar op dit project zit maar Al hassen zegt dat ie morgen pas komt want hij heeft een lekke band.. jaja.. Op woensdag is hij aanwezig en besluiten wij te gaan kijken hoe hij de lessen doet. Echter stelt dit weinig voor.. hij pakt een boek, schrijft wat op het bord en laat het iedereen overschrijven. Als de eerste klaar zijn (na 5 minuten) laat hij hun de zinnen opzeggen, net zo lang tot de laatste klaar is (na een dik uur!). Wij vragen ons steeds meer af waar we beland zijn maar na wat overleg met de leraar besluiten we dat hij de beginners gaat helpen en wij aan de slag gaan met de “gevorderden”, voor zover je van gevorderd mag spreken! Op maandag en dinsdag gaan we engels geven, op woensdag gaan we leren rekenen met cedi’s (geldeenheid van Ghana) en op donderdag doen we andere rekensommen. De vrijdag is en blijft voor de BINGO want daar zijn de gehandicapten gek op!

In eerste instantie zouden we gaan werken op 2 verschillende projecten van gehandicapten waarbij we Engelse les en wiskunde moeten geven. De eerste week hebben we dit gedaan maar het bleek toch niet echt haalbaar om beide projecten vol te houden. Als je namelijk bij tempraturen boven de 40 graden moet gaan les geven is je energie snel op. En omdat er volgende week een nieuwe vrijwilliger komt kan deze worden ingezet op het ‘kleine’ project wat wij afgelopen week ‘s middags hebben gedaan.

Het project waar wij ons voor gaan inzetten is een groep van 8 vrouwen en 2 mannen die lichamelijk gehandicapt zijn. De meeste komen dan ook op een speciale handfiets naar het gebouwtje waarin les wordt gegeven. Het is de bedoeling dat de gehandicapten ’s ochtends engelse les en rekenen krijgen en ‘s middags aan de slag gaan om geld te verdienen. We zijn er nog niet helemaal achter wie nu wat doet maar dat wordt hopelijk steeds meer duidelijk. De één die maakt slippers en weer een andere maakt tassen en weer een ander kan van alles met je haar doen. In de komende weken ga ik er proberen er achter te komen wat iedereen maakt en zal hier wat foto’s van maken. Deze zal ik dan op de site zetten zodat jullie kunnen kijken of er nog wat moois voor jullie tussen zit… :).

Het andere project is een project waarbij een aantal gehandicapte vrouwen bij elkaar leven in door de organisatie gehuurde woonruimte. Ook zijn hier een aantal naaimachines en andere apparatuur beschikbaar gesteld zodat ze in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien door kleren en andere dingen te maken. De afgelopen week hebben wij dan ook alleen aan hun kinderen les gegeven omdat zij te druk waren met een grote opdracht… geld verdienen is natuurlijk belangrijker dan engels leren. Dit is dan ook 1 van de redenen waarom wij ons liever alleen inzetten voor het eerste project omdat wij denken daar meer uit te kunnen halen.

Na een eerste week vol vraagtekens en onduidelijkheden krijgen we er nu dan toch echt wel zin in om er iets van te gaan maken. Of dit allemaal gaat lukken zullen jullie nog wel horen…

Verder gaat alles zijn gangetje hiero. Al is het echt ontzettend warm geworden sinds het weekend. Elke keer weer zeiknat van het zweet na een stukje fietsen en ’s nachts de fan op de maximale stand en dan nog wakker worden in een nat bed… maar door deze hitte moet je jezelf wel aanpassen aan de manier van leven hier.. gewoon rustig overal de tijd voor nemen.. al is dat nog wel wennen voor die drukke Nederlanders! Hoorde dat in Nederland het weer wel anders is.. succes met de sneeuw en koude dagen:).

Ook is Mayke officieel welkom geheten in Ghana.. ze is 2 dagen flink ziek geweest (Ghana welcomes you noemen ze dat hier!) en niet gewerkt maar gelukkig voelt ze zich nu weer helemaal goed en is ze weer volop aan de slag met de kids.

Aankomend weekend gaan we lekker een weekendje weg met een groep vrijwilligers. We gaan een kijkje nemen in het wildpark van Mole hier niet heel ver vandaan om dan hopelijk eens echte olifanten te zien :).

Allemaal de groetjes van Mayke en succes daar in Nederland! We denken aan jullie!

Groeten Hendrik