Olifanten...WAUW!

Vrijdagmiddag rond een uur of 1 voegen we ons op het busstation bij de rest van de groep. De bus ‘kan’ namelijk vanaf half 2 vertrekken dus moeten we toch een beetje op tijd zijn. Op het busstation is het flink druk, overal lopen mensen met grote schalen op hun hoofd. Er is van alles te koop. Ook staat het vol met taxi’s en troto’s (kleine busjes) die echt niet voller kunnen dan veels te vol.

Uiteindelijk stappen we om 3 uur de bus in. Het zweet breekt ons uit, wat een hitte en dan ook nog op van die klein stoeltjes. En ja wij dan met z’n tweeën naast elkaar zitten, dikke kont tegen dikke kont (toch zussie???), maakt dat er niet comfortabeler op. Zweten, zweten, zweten…een sauna is er niks bij. Druppels lopen van ons hoofd af en ook de kleren beginnen al aardig doorweekt te raken En het ergste…voor onze bus staat nog een bus…dus we gaan nog lang niet!!!
Na 5 uur te hobbelen en vooral ook heel veel wachten komen we eindelijk aan in Mole en dan ben je de busrit al gauw vergeten als je achter een lekker bord patat met kip zit.

Zaterdagmorgen weer vroeg uit te veren. Het is misschien wel weekend, maar uitslapen doen we hier niet. De vogels beginnen vroeg te fluiten en de warmte is nog wat uit te houden. Wandelschoenen aan en dan gaat de tocht echt beginnen. Zullen we olifanten zien? Het is zo groot, dus misschien zijn ze vandaag wel heel ergens anders. Na 5 minuten komen we in onze dromen terecht, ja dromen wat het is allemaal zo onwerkelijk. In de verte ziet Mayke wat grijs, is dat een rots???…Nee, het is een olifant. En dan sta je opeens op 10 à 15 meter van de olifant. Wat een beest, zo groot en zo mooi. Ze oren flapperen heen en weer en ook z’n staart zwiert alle kanten op. Met de slurf pakt hij blaadjes van de boom en smult het daarna lekker op. Hij kijkt je aan, het doet hem niks, hij gaat gewoon door met zijn dagelijkse bezigheid. De tocht gaat verder, we komen nog meer olifanten tegen en antilopers. Ook zien we vluchtig een krokodil langs zwemmen, maar de olifanten maken zoveel indruk op ons, dat zo’n krokodilletje ons niet zoveel doet. Dan begint er een olifant ontzettend te toeteren, van schrik duiken we weg. Op zo’n moment besef je pas dat zo’n beest toch eigenlijk wel heel gevaarlijk kan zijn. Een flap met z’n staart of oor en dan moet je nog helemaal niet gaan bedenken als hij het op het sprinten zet. Gelukkig deed hij even boos tegen een wildzwijn…pfff we kunnen rustig verder lopen.

In de middag liggen we lekker aan het zwembad. Heerlijk die verkoelende duik na een zwetende wandeltocht. Boek erbij, maar eigenlijk kom je er helemaal niet aan toe. De olifanten die in de middag naar de waterpoel in het dal voor het hotel komen leiden je constant af. 5 olifanten drinken daar wat, nemen een duik of ja doen eigenlijk gewoon helemaal niks. Maar alleen al het kijken naar de beesten verveelt nooit.

Wat kun je in zo’n weekenden genieten, het eten was om te smullen. Gewoon even een keer wat anders dan rijst. Een lekkere sandwich met veel groenten erop of een heerlijk bord spaghetti. En ook even op een w.c. kunnen zitten…o ja zo voelde dat. Niet dat klungelige gehang boven de pot met de hoop dat je niet uit evenwicht raakt, maar gewoon even zitten, rustig zitten.

Met een voldaan gevoel, met veel nieuwe indrukken, stappen wij maandagmorgen om 4 uur terug in de bus (en ja de bus vertrekt om kwart over 4:)). De terugreis verloopt vlot al ben je soms blij als het raam open kan wanneer er een vrouw in het middenpad op haar emmer vis gaat zitten. Terug bij ‘onze’ kamer wacht ons de volgende klus.. de was! En de volgende dag begint de gewone werkweek weer..
Verder gaat alles zijn gangetje hiero. De projecten beginnen wat vorm te krijgen al is het soms erg lastig met de taalbarrière. Het gevoel dat je chinees praat en daarop altijd een ‘yes’ terug ontvangt. Maar verder zijn we bezig met nieuwe ideeën maar daar zullen we binnenkort meer over vertellen.
In ieder geval voelt onze kamer na het weekend als ‘thuis’ en lijkt het of we al maanden in deze stad rondfietsen.

Jullie daar een fijne vakantie (of werkse) en tot snel!

Groetjes Hendrik en Mayke