Ik zie ik zie wat jij niet ziet…

Een wekker hebben wij hier helemaal niet nodig. Om 4 uur begint de moskee voor het eerst te brullen en ook om 5 uur wil hij nog even weten of we niet weer in slaap zijn gevallen. Sorry, maar wij draaien ons toch echt nog even om. Rond 6 uur begin ik naar het plafond te kijken, de fan draait, goh wat zijn we daar blij mee…wat zouden de nachten anders warm zijn…

Om half 8 stap ik op mijn fiets om naar school te gaan. Heerlijk fietsen, dat is iets wat ik in Costa Rica heel erg gemist heb. En zo blijf je ook nog een beetje in beweging. Ik fiets elke dag dezelfde route, maar voor je gevoel kom je overal voor de eerste keer. De kinderen vinden het altijd erg speciaal dat je langs fiets en stiekem kijken de ouders ook nog even een extra keer om. “Hello…Hellooo…Helloooooo…SALAMINGA!!! Schreeuwen de kinderen door de straten. Een beetje Engels wat ze kunnen, willen ze je vol trots laten horen. En salaminga zullen we hier wel blijven, daar zal de zon geen verandering in brengen. Je zou in Nederland eens “Hallo…NEGER” moeten roepen, dan krijg je een klap in je gezicht. Ach, even zwaaien en de kinderen zijn helemaal blij!!

Het eerste stukje fiets ik door onze wijk. Hard trappen, want door het mulle zand kom je bijna niet vooruit. Ik kom langs de moskee, ja de moskee die is ons in de ochtend zo vrolijk maakt. Nog even de steeg door, waar zo’n heerlijke wc-lucht hangt, en dan kom ik op het asfalt aan.
Dit fietst een stuk relaxter…maar helaas, de weg is bergopwaarts. In mijn achterhoofd denk ik al aan de terugreis. Eerst de brug over, je kijkt een keer naar links. In de vroege ochtend, met nog niet zoveel op je maag, kun je dat maar beter niet doen. Water??? Misschien kunnen we beter van afval spreken. Een vieze riool lucht komt je tegemoet…gewoon doorfietsen!!
Het zweet begint al te lopen, maar gewoon om je heen blijven kijken, want er is elke ochtend genoeg te zien. Iedereen is al druk in de weer en vooral de vrouwen zijn al hard aan het werk. Met grote bakken lopen de vrouwen al te slepen met spullen die ze willen verkopen. En ook langs de weg zijn genoeg kraampjes waar je eieren, brood en ander raar eten kunt kopen. Om de 100 meter zitten er al vrouwen druk te naaien (soms zelf mannen) en ook zijn er genoeg fietsenmakers te vinden. Wel erg handig als je band een keer lek is, want voor 50 pesewas (35 cent) ga je dat zeker niet zelf proberen.

Eigenlijk is Ghana een prima land om te fietsen. De grotere wegen hebben zelfs een fietspad. En of je nu aan de linker of rechterkant van de weg op het fietspad rijdt, het maakt allemaal niet uit. ’s Ochtends op de fiets, met de slaap nog in je ogen, is het dan ook goed opletten. Achter, voor je, links en rechts overal kan verkeer vandaan komen. Zelfs de kuddes koeien en geiten moet je ontwijken. En dan heb je ook nog de scholieren in mooie uniformen die de straat over willen steken, die druk kletsend, zonder om kijken midden op het fietspad staan. Jaja, het is nog een hele tour om op school te komen.
Fietspaden super…maar ja als je dan bij een rotonde komt, kun je eigenlijk alleen rechtsaf. Dus rij ik de weg op, om tussen de auto’s door, mijn weg te vervolgen. En eigenlijk telt er mijn één verkeersregel: wie het langst durft door te rijden gaat voor. Nou ik doe wel voorzichtig…

Helemaal bezweet zet ik mijn fiets op het schoolplein. Eerst maar even mijn zakdoek uit de tas, waar ik mijn eerste zweetdruppels van de dag alvast mee kan afvegen. Er volgen er vast nog genoeg…

Op school begin ik steeds meer mijn plekje te vinden. De kinderen vinden het erg leuk dat ik er ben. Soms is het wel moeilijk, de taalbarrière is toch groter dan ik had verwacht. Met de gymlessen doe ik veel voor en stapje voor stapje komen we er wel. Ik pak de kinderen bij de hand en neem ze overal mee naar toe.
De rekenlessen zijn ontzettend leuk, de kinderen vinden mijn werkbladen super (Ja jorien, gebruik veel jouw rekenboekjes) en met de kralenkettingen komen ze erachter dat ze eigenlijk best veel weten. Ze zoeken nog heel veel bevestiging, maar ik probeer ze vooral zelfstandig aan het werk te laten en ze heel veel positieve feedback te geven.
Afgelopen week heb ik besloten om de Engelse les te stoppen, het is niet haalbaar om met de jongste klassen de engelse taal te gaan oefenen als je niet de plaatselijke taal met ze kan spreken. Maar daar komen heel veel knutselactiviteiten voor terug. De kinderen weten niet wat ze zien, met vouwblaadjes, stickers, stempels en stiften maak ik helemaal hun dag okee.

En ja hoor…zo gelukkig ik vertelde dat we met de fan waren…zo ongelukkig waren we afgelopen weekend zonder fan;). Stroom op, ja gewoon de stroom op, gastgezin is vergeten om een nieuw kaartje te kopen. Je zult het bedenken of niet, maar op Valentijnsdag was het toch echt dicht…en helaas de dag daarna is een zondag dus pas maandag weer stroom. Overal het positieve maar van inzien zou ik zeggen, met een kaarsje in de avonden is het best romantisch:). Alleen als we dan op bed liggen, besef je pas dat het toch wel heel erg warm is. De druppels beginnen alvast te lopen. Ik ben nog nooit in zo’n nat bed wakker geworden.

Afgelopen weekend belde ik naar huis, een raar idee dat het in Nederland zo koud is. Sommige mensen zitten nu zelfs lekker in de sneeuw op de ski’s. Het toppunt was toch wel dat ik mijn broertje zondag aan de lijn had. Ik belde vanuit Ghana naar huis en hij belde vanuit Noorwegen naar huis. En toch konden we samen even bellen, telefoon tegen telefoon:). Ik zweet, zweet en nog meer zweet…en hij brrr, brrr en nog meer brrr. Ik in de hitte van 40 graden en hij in de vrieskou van –30 graden. Broertje ik wilde toch nog even zeggen dat ik echt trots op je ben, een echte bikkel!!

Nu zal ik maar een einde breien aan dit lange verhaal. Ja Mayke, blijft dezelfde Mayke, kletsen kan ik als geen ander en ik wil iedereen ook gewoon zo graag vertellen wat ik hier allemaal zie. Ik wil in iedereen een heel leuk carnavalsweekend wensen en hopelijk hebben jullie allemaal een leuke vakantie gehad (of gewoon lekker gewerkt;).

Jullie krijgen allemaal de groetjes van Hendrik! Wij zijn samen met een leuk nieuw project bezig, maar daar horen jullie gauw meer van.

Vanuit het warme Tamale, heel veel knufels,

Mayke