Van ingeburgerde “luie Ghanees” naar “bezige bij”!

Na lang wikken en wegen heb ik dan toch het besluit genomen. Het project met de gehandicaptie vrouwen is niet zo gelopen als ik had verwacht en het was moeilijk mijn voldoening er uit te halen. De mensen waren heel aardig en vonden het leuk dat ik kwam maar in de praktijk kwam het er eigenlijk op neer dat ik begon met lesgeven rond 10 uur, wanneer dan eindelijk de eerste 4 mensen binnenkwamen. Niet lang na 11 uur stapten de vrouwen al weer op de fiets. Half 12 stap ik thuis weer binnen, ik zit op de stoel en bedenk dan wat ik de rest van de dag zal doen.
Ook was het moeilijk om alleen met het project door te gaan. Karin en ik zijn samen hier begonnen en helaas moest zij eerder naar huis vertrekken doordat haar moeder erg ziek is geworden. Ik heb het nog wel geprobeerd maar de moed zakte me steeds meer in de schoenen, zodat ik ben gaan kijken naar wat anders. Het bleek namelijk dat er sinds kort op de computerschool geen vrijwilliger meer werkzaam was en na een aantal gesprekken en een ‘meeloopdag’ heb ik besloten de knop om te zetten en me te gaan richten op een nieuw project: lesgeven op een computerschool!

De computerschool bestaat uit een kleine ruimte met 8 computers die gesteund wordt door de Nederlandse stichting AKOMA. Er is een oud leerling die daar nu les geeft maar meestal helpt een vrijwilliger van onze organisatie daarbij. Op dit moment worden er lessen gegeven van 8:30 tot 10:30 en van 14:00 tot 16:00 en van 16:00 tot 17:00. De studenten zijn jongeren van boven de 18 die ongeveer 3 maanden les krijgen in word, excel en powerpoint en daarnaast leren typen. Aan het einde van de 3 maanden krijgen ze dan een certificaat tijdens een heuse uitreiking. Ook ga ik samen met de andere teacher lesgeven aan een groep schoolkinderen die nog niets van computers weten. Zij kunnen dan met behulp van simpele spelletjes de computer ontdekken.

De eerste dagen heb ik vooral gekeken maar ook al wat geholpen met de uitleg van excel en word. Ik vond het een moeilijke keuze maar achteraf ben ik blij dat ik naar dit project gegaan ben. En binnenkort zullen jullie wel horen hoe het mij hier vergaat en of de keuze inderdaad een juiste blijkt te zijn:)

Naast het begin op de computerschool zijn Mayke en ik ook begonnen met ons eigen project. We willen namelijk over een aantal weken een groot voetbaltoernooi organiseren voor 4 verschillende scholen. Voor het toernooi willen we graag op elke school 3 ochtenden training geven aan de leerlingen. We zijn hiermee van de week begonnen en hebben de eerste training bij 2 scholen gedaan. We trainen op dinsdag en donderdagochtend zodat we over 6 weken alle scholen 3x gehad hebben. Het toernooi staat gepland voor 7 april.

Wel is het bijzonder lastig over straat gaan hier met een net vol ballen want bijna iedere ghanees die je tegenkomt vraagt of hij er 1 mag hebben… Maar tot nu toe komen we nog met een vol net op de scholen aan zodat we genoeg ballen hebben om te beginnen:). De kinderen zijn erg enthousiast maar de leraren ook. Ze hebben de beste leerlingen (18 jongens en 10 meisjes) uitgekozen want ze willen natuurlijk het toernooi wel winnen. Na 2 uurtjes zweten in het zand gaan we dan met een voldaan gevoel weer naar huis. Deze week de eerste 2 scholen gehad en volgende week naar de andere 2 en dan begint ook het organiseren van het toernooi steeds meer tijd te vragen. Een hele verandering van 1 uurtje per dag naar de hele dag druk. Dacht ik net aangepast te zijn aan het Ghanese ritme van weinig doen op een dag, moet ik weer gaan wennen aan het nederlandse ritme van een bezige bij:).Maar het voelt goed om hier lekker bezig te zijn en we hebben echt ons plekje gevonden hier in Tamale.

De afgelopen week was het echter wel wat onrustig in de stad vanwege een nogal hoog oplopende ruzie tussen twee grote politieke partijen. Er zijn een aantal huizen verbrand bij ons in de buurt en het is een aantal dagen onrustig geweest met over straat lopende mannen met stokken en geweren. Maar door hard ingrijpen van de politie en zelfs het leger valt het allemaal wel wat mee. Toch is het wel vreemd als je door de stad fietst en je ingehaald wordt door een heuse legertank. Gelukkig laten ze de blanken met rust dus jullie hoeven je geen zorgen te maken over ons:)!

Afgelopen weekend zijn we ook een weekendje weggeweest naar Bolgatanga wat ten noorden van Tamale ligt. We hebben even heerlijk uitgerust en wat culturele dingen bekeken en zelfs nog op een levende krokodil gezeten! Ook konden we weer even wat anders eten dan rijst of fried yam (soort gebakken aardappel) wat we normaal gesproken elke dag krijgen. Volgende week weer hard aan het werk en dan vrijdag is independence day wat hier een groot feest schijnt te zijn.

Met Mayke gaat ook alles goed. Ze heeft het echt naar haar zin op school. Ze komt elke dag met enthousiaste verhalen thuis. Knutselen, rekenen, gym, de kinderen vinden het allemaal erg leuk. Iedereen de groetjes van haar.

Hoe is het daar in Nederland? Komt de lente er al aan of valt het tegen?

Prettig weekend allemaal en tot horens!

Groetjes Hendrik

P.S. Als jullie ons willen mailen is dat misschien makkelijk naar hotmail ipv yahoo want yahoo kunnen we niet altijd openen, raar maar waar...