Hiep Hiep Hoera...!

Jarig zijn aan de andere kant van de wereld… ja dat is toch wel een beetje vreemd… lekker een appeltaartje met je familie eten is er dan helaas niet bij maar gelukkig zijn we met zijn tweeën hier.

Het begon al vroeg toen Mayke me ’s nachts wakker maakte om mijn verjaardagskaarsjes uit te blazen en te proosten met een fles champagne (zondag alcohol natuurlijk:)).. de volgende ochtend waren de slingers al opgehangen en zag ik tot mijn grote verbazing en na 2 keer goed kijken een aantal kaarten uit Nederland liggen op de tafel...

Ja want wat had Mayke gedaan... ze had de afgelopen weken ervoor gezorgd dat ik de kaartjes niet had gekregen en dus dacht ik dat niemand aan me dacht of dat de Ghanese post het weer eens af liet weten... ik had de hoop vrijdag al opgegeven maar werd blij verrast zaterdagochtend.. en toen ik aan het lezen was geslagen leek dat ene cadeautje toch wel verdacht veel op een doos.. ik kijk Mayke aan en ze begon te lachen.. ja.. het pakketje uit Nederland was toch gekomen en dus konden we lekker genieten van wat Nederlandse drop, wat cup a soup en wat andere lekker dingetjes.. bedankt lieve familie!

En ja wat doe je op je verjaardag in een Afrikaans land als Ghana.. wij besloten om vandaag geen cadeautjes te ontvangen maar om cadeautjes weg te geven... samen met twee Ghanese jongens van de organisatie gingen we naar een klein dorpje buiten de stad met een tas vol spullen.. we begonnen met het opblazen van balonnen en een paar opblaasballen en al snel werd een klein groepje kinderen een grote groep schreeuwende kinderen en moeders. Toen de balonnen op waren, lieten we de kinderen zien hoe een bellenblaas werkt... ze keken met grote ogen naar de rondvliegende zeepbellen en probeerden ook zelf door het ringetje te blazen.. Daarna waren de vrouwen van het dorpje aan de beurt.. de tandeborstels en pleisters werden uitgedeeld en de vrouwen glimlachten erg dankbaar.. (Janneke bedankt namens de vrouwen!). Vervolgens kwam er een tas met allerlei speeltjes tevoorschijn en waren de kinderen bijna niet meer te houden.. het was dringen geblazen voor een vingerpoppetje, een sticker, een pen of een doosje potloden... De kinderen wilden het liefst alles wel hebben maar toch was de dankbaarheid erg groot toen op het eind bleek dat de tas leeg was! Wat fijn is dat om te zien hoe blij de kinderen kunnen zijn met zoiets kleins.. de glimlach op het gezicht van de kinderen maakt je verjaardag dan wel heel speciaal…!

’S Avonds lekker gegeten met wat andere vrijwilligers en wat telefoontjes gekregen uit Nederland... erg leuk maar toch ook wel gek als je wordt gebeld door je ouders dat ze lekker aan het gebak en bier zitten en dat iedereen er is behalve wij..:) maar leuk dat er aan je wordt gedacht.. bedankt voor alle kaartjes/mailtjes/belleltjes/smsjes!

Tijdens een lekker koud biertje werd de knoop door gehakt om de volgende dag naar Kumasi te gaan waar de WK-kwalificatiewedstrijd Ghana-Benin werd gehouden. Maar hoe we dit allemaal gedaan hebben is ook alleen maar iets wat gekke (voetballiefhebbende) Nederlanders zouden kunnen doen!

Op zaterdagmiddag hoorden we namelijk van het bestaan van deze wedstrijd en werden we door twee andere vrijwilligers gevraagd of we mee wilden de volgende dag. Ja tuurlijk wilden we mee... er waren alleen 2 probleempjes... er moest een kaartje komen voor het stadion... en de stad Kumasi ligt op zo’n 6 a 7 uur rijden hier vandaan...

Het eerste probleem kon worden opgelost door een paar andere Nederlanders die op zaterdag al naar Kumasi gingen. Zij zouden voor ons kaartjes proberen te regelen maar helaas waren zijn net na sluitingstijd bij de kaartverkoop. Wel hadden ze goede hoop dat ze zondag nog kaartjes voor ons konden regelen.. Aangezien de lange reistijd (probleem 2) moesten wij zondagochtend wel vroeg weg met de bus maar doordat we pas laat hoorden dat er nog geen kaartjes voor de wedstrijd waren konden wij ook nog geen buskaartjes kopen zoals je die hier normaal een dag van te voren haalt. Na een paar biertjes op zaterdagavond werd dan toch maar besloten om de volgende ochtend op de bonnefooi richting Kumasi te gaan met de hoop te eindigen in een stadion vol Ghanezen.

Zondagochtend om half 7 waren we dan ook op het busstation en hadden we erg geluk.. we hadden de 2 laatste kaartjes en nog 2 staanplaatsen kunnen bemachtigen en de bus vertrok al om 7 uur! Tijdens de busrit wisten we echter nog steeds niet of we de voetbalkaartjes konden bemachtigen maar de andere Nederlanders daar zouden dat voor ons gaan proberen.. Na 5 uur rijden kregen we dan eindelijk een telefoontje dat de kaartjes binnen waren en begonnen we aan een vreugdedans in de bus... de gok was toch niet voor niets geweest!

Voordat we naar het stadion gingen moest natuurlijk eerst even aan onze outfit gewerkt worden. In een Ghanees voetbalshirt en met de rood-geel-groene vlaggetjes op onze wangen vertrokken wij naar het stadion. Op de weg er naar toe vonden al die Ghanezen het maar mooi... een paar blanken die fan zijn van Ghana.. kan het nog gekker...? Bij het stadion werden nog wat laatste gadgets aangeschaft zodat er op volle sterkte en in de Ghanese 3-kleur kon worden aangemoedigd! Het was een festijn om mee te maken en Ghana won met 1-0 door een doelpunt in de eerste minuut.. wat fantastisch om te zien hoe een heel land achter 11 personen kan gaan staan en ze kan aanmoedigen...(al kunnen wij, die gekke “oranje” Nederlanders, dat ook heel goed..). Na een lange, slopende maar enerverende dag vielen we met een ervaring rijker in slaap om de volgende ochtend weer te beginnen aan de terugreis van 7 uur...

Na terugkomst begon de werkweek weer en zijn we druk geweest met de laatste voorbereidingen voor het voetbaltoernooi.. als het goed is, is nu alles geregeld dus wordt het nu afwachten of alle Ghanezen zich aan hun afspraken houden en de kinderen op tijd op het veld zullen verschijnen... but... time will tell!

Ook kijken we erg uit naar morgenavond, want dan komen Els en Carine in Tamale aan! De volgende 2 weken (na het toernooi) gaan we hun ons leven laten zien en zullen we samen met hun wat van het land bekijken en daarna gaan we met zijn tweetjes nog een weekje naar het noordelijke buurland Burkina Faso! Genoeg leuke dingen voor de boeg, dus voorlopig vermaken wij ons hier nog wel…:)!

Allemaal de groetjes van Mayke die de uren aan het aftellen is om weer lekker met haar mama en zus bij te kletsen. En allemaal leuke dingen gepland heeft om samen te gaan doen, van djembé les tot batik maken (stof maken)! Ze heeft er echt zin in en jullie zullen en het allemaal wel op de site lezen.

Liefs Hendrik