GGGGGOOOOOAAAAALLLLL!!!!!

Dinsdag 7 april was het dan zover… het toernooi kon beginnen!

De grote vraag van de dag was…. zullen de jongens en meisjes op tijd komen… ja want op tijd komen is in Ghana niet zo gewoon. Uit voorzorg hebben we de voetballers alleen het shirtje belooft als ze op tijd op het veld staan en op tijd is hier natuurlijk wel wat eerder dan dat wij het toernooi gepland hebben. Dit alles met de goede hoop dat de kinderen deze dag misschien wel een keer weten wat tijd is!

MAAR...onze ogen begonnen van verbazing te knipperen en de lach kwam op ons gezicht op het moment dat de eerste kinderen om kwart over 7 al op het veld stonden. 8 uur, alle scholen waren zo goed als compleet, de shirtjes konden uitgedeeld worden aan de teams en wat zijn ze trots. Is dit shirtje echt voor mij?!? Ook de muziekinstallatie, de stoelen en het doek voor wat schaduw zijn wonderbaarlijk op tijd en zo kunnen we na een typisch Ghanees openingsgebed beginnen om half 9!

Het is een beetje onwennig voor de kinderen om op gras te spelen maar al snel werd er vol enthousiasme tegen de bal aan getrapt. Sprinten, dribbelen, zelfs slidings...alles wordt gedaan om maar te winnen van de andere school. Hoe bezweet en moe ze ook zijn, rustig aan kennen ze niet. Onder luid gejuich van de rest van school, achter de goal staat het helemaal vol, worden de jongens en meisjes hard aangemoedigd. Het spandoek hoog in de lucht en af en toe wordt zelfs het lied van de school gezongen.. en ja het meest fanatiek zijn toch wel de leraren en de directeuren die met drukke gebaren en wat geschreeuw de kinderen proberen te laten winnen!

Ondertussen geeft Bash commentaar op de wedstrijd door de microfoon en toen gebeurde het... wij waren nog druk bezig om de laatste dingen te regelen.... GOOOOOOAAAAAALLLLLLL! We kijken op naar het veld, we weten niet wat we zien. Heel de school ging op z’n kop. Ze rennen het veld op of eigenlijk is het meer dansen...schreeuwen, juichen en zelfs salto’s en flikflaks, waar wij niet aan moeten denken, verschijnen op het veld. Zelfs de leraren springen een gat in de lucht van vreugde en rennen het veld op met de hele school… We wisten niet wat ons overkwam en ook de scheidsrechter keek even raar op maar na 1 minuut is iedereen weer van het veld af en kan de wedstrijd worden vervolgd… ongelofelijk hoe blij ze hier kunnen worden van een doelpunt en hoe ze dat samen vieren… en natuurlijk alle andere doelpunten werden op dezelfde uitbundige manier gevierd...! Zelfs bij 4-0!

Dankzij de hulp van vele andere vrijwilligers liep de dag super goed. Elk team had zijn eigen “Salaminga” coach die ervoor zorgde dat de kinderen op tijd op het veld waren. Daarnaast wisselde ze de kinderen tijdens de wedstrijd, wat soms nog wel voor wat discussie met de sportleraar van de desbetreffende school zorgde. De leraren zijn zo fanatiek en willen het liefst alles zelf bepalen, maar wij wilden toch echt dat alle kinderen evenveel speeltijd kregen. Hoe konden we dat nou bedenken, het gaat toch om WINNEN!! De kinderen hebben geen moment gezeurd maar de leraren klaagden over wind tegen, slecht veld, etc…
Ook konden de vrijwilliges na elke wedstrijd een tasje ophalen met wat water of een pakje drinken met wat koekjes. Stralende oogjes als je ze alleen maar een zakje water geeft. Zo dankbaar, zo blij, het is mooi om te zien hoe deze kinderen genieten van deze kleine dingen.

Het einde nadert en het bleek dat 1 school toch wel de beste was… mede omdat de school erg groot was en dus meer te kiezen had maar ze voetbalden erg goed! Zelfs voor de goal werd er niet lukraak geschoten maar zorgvuldig gekeken of er een teamgenoot was die er beter voor stond... Dan kun je toch wel echt spreken van echte voetballertjes!

Na de finales was het tijd voor de prijsuitreiking… We hadden bekers, medailles maar ook een heerlijk ijsje voor de kinderen… Om de beurt kwamen de teams naar voren en kregen ze een high five voor hun prestaties! En de medailles werden vol trots in ontvangst genomen en ook de beker werd trots omhoog gehouden door de captain! De beste speler en speelster werden nog gehuldigd en kregen een extra shirtje... iets wat ze heel beleefd aannamen en het zelfs even leek of ze niet blij waren maar ze vonden het zo speciaal dat ze zich even geen houding durfden te geven!

Dan is het twee uur.. de jongens en meisjes lopen van het veld af en de vrijwilligers helpen nog even mee om op te ruimen... met de vermoeidheid in de benen maar met een gelukkig en voldaan gevoel kijken wij elkaar in de ogen... jeetje.. het is ons echt gelukt... het toernooi ging prima en de kinderen hebben ontzettend genoten! Het hele project is geslaagd verlopen en we zijn echt blij dat alles op deze manier is verlopen! We willen de sponsors uit Nederland bedanken want dankzij jullie lopen de kinderen nu trots rond in hun shirtje! Echt een super dag en een super einde van ons gezamenlijke project!

De rest van de week zijn we druk geweest om Els en Carine wat van ‘onze’ stad te laten zien en wat waren we toe aan vakantie toen we vrijdag de bus instapten richting Mole National Park! Onze eerste dagen van luieren, olifanten bekijken, zwemmen en nog eens luieren zitten er bijna op! Morgen gaan we richting de volgende bezienswaardigheid maar we vermaken ons hier prima en we rusten lekker uit zodat we over 2 weken weer vol aan de slag kunnen! Nog een paar dagen met Els en Carine en dan gaan we een weekje naar Burkina Faso! Het zal dus weer even duren tot het volgende verhaal maar zoals de Ghanezen hier zeggen...
It will come...!!!

Dikke kus Hendrik en Mayke